Liście orzecha włoskiego są tak ważne jak i same orzechy Nie tylko orzechy włoskie zasługują na szczególną uwagę, ale również ich liście. Liście, które mają działanie antybakteryjne, przeciwzapalne, antyseptyczne, przeciwgrzybicze, a także skutecznie przyspieszają gojenie się ran, dlatego stosowane są medycynie naturalnej w Znacznie efektywniejszą metodą rozmnażania orzecha włoskiego jest więc szczepienie roślin na odpowiednich podkładkach (czyli na siewkach własnego gatunku lub siewkach orzecha czarnego). Takie drzewa wchodzą w okres owocowania już w 3-4 roku po posadzeniu, dobrze zachowują cechy egzemplarza matecznego i osiągają mniejsze rozmiary. 2020-11-25 8:52. Liście orzecha włoskiego również mogą być przez nas spożywane, podobnie jak owoce drzewa, czyli znane i cenione orzechy włoskie. Liście orzecha włoskiego działają antyseptycznie, przeciwzapalnie i przeciwgrzybiczo. Można je także stosować na trudno gojące się rany. Jest świetnym źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych, zawiera witaminy E, K i A oraz z grupy B. Ponadto reguluje poziom cholesterolu we krwi, poprawia perystaltykę jelit, łagodzi stany zapalne. Olej z orzechów włoskich działa także pielęgnująco na skórę oraz włosy. Właściwości oleju z orzecha włoskiego są nieocenione. Folium Juglandis w fitoterapii praktycznej. Orzech włoski (nem./szwajc. Nussbaum, Walnussbaum, ang, Walnut) – Juglans regia L. jest drzewem dorastającym do 30 m wys., długowiecznym (do 400 lat), pochodzącym z Azji Mniejszej i Kaukazu. To liściaste, jednopienne drzewo wytwarza liście złożone nieparzystopierzaste o przyjemnym zapachu. Liście orzecha składają się z 9 listków o długości 25-40 cm i rozwijają się dopiero wtedy, kiedy kwiaty, czyli na przełomie kwietnia i maja. Orzechy, które rodzi drzewo, są jadalne i stanowią dobre źródło witamin i minerałów, takich jak potas, wapń, cynk, magnez, żelazo, a także posiadają dużą zawartość błonnika i . Liście orzecha włoskiego są nie mniej ważne niż same owoce. To prawdziwa roślina witamin, glukozydów, flawonoidów, karotenoidów, a nawet olejków eterycznych w nich jest naprawdę bogata. Jako surowiec leczniczy stosuje się liście, a także skórkę niedojrzałych owoców i młode owoce, gdy są jeszcze orzecha włoskiego działają antyseptycznie, antybakteryjnie, ściągająco, przeciwzapalnie, przeciwgrzybiczo, przyspieszają doustnie poprawia funkcjonowanie naczyń krwionośnych i serca, usprawnia metabolizm, obniża poziom cukru we i suszenieLiście do suszenia zbieramy pod koniec maja i w czerwcu, kiedy są już dobrze rozwinięte. Ważne, żeby zbierane liście nie miały żadnych plam, ani innych objawów chorobowych. Orzechy zbieramy również w czerwcu, ewentualnie na początku lipca, kiedy są jeszcze miękkie. Odrywamy liść od łodygi i suszymy w zacienionym i przewiewnym miejscu. Po wysuszeniu barwa powinna zostać naturalnie zielona. Liście zbrązowiałe odrzucamy. Dobrze wysuszone liście przechowujemy w szczelnie zamkniętych naparów i wywarów z liści orzecha rozdrobnionych suszonych liści zalać szklanką wrzącej wody (250 ml), odczekać godzinę, przecedzić. Pij 1/3 szklanki 3 razy dziennie przed zalecany w przypadku biegunki i stanów zapalnych i krwawieniach przewodu można także stosować zewnętrznie do okładów na skórę w przypadku trądziku, zapaleń, zastosowaniem są nasiadówki w przypadku żylaków odbytu czy stanów zapalnych kobiecych narządów wysuszonych liści zalej l wody letniej, a następnie podgrzewaj nie dopuszczając do wrzenia przez 10 minut. Odstaw do naciągnięcia 5 minut. Stosuj do płukania jamy ustnej i dziąseł oraz w nadmiernej potliwości stóp i grzybicy w postaci smarowania, okładów lub moczenia wyniki uzyskuje się przy użyciu liści i skórki owoców w kosmetykach: rozdrobnionych liści (80 g), zalać olejem roślinnym (300 g), odstawić w ciemnym miejscu przez 15-20 zapaleniu węzłów chłonnych, pęcherza, zapaleniu sutka l łyżka posiekanych suchych liści zalać 0,5 szklanki wody. Wypijaj 2 łyżki stołowe. l-3 razy dziennie pół godziny przed jedzeniem. Zapalenie gruczołu krokowego gruczolaka prostaty – l łyżkę posiekanych suchych liści orzecha włoskiego, zalać 200 g wódki. Odstawić na 2 tygodnie w ciemnym miejscu, od czasu do czasu mieszając. Pij 30 kropli 20 minut przed jedzeniem 2 razy nalewka na młodych orzechachBierzemy 10 młodych zielonych orzechów (powinny być na tyle miękkie, by można je bez problemu przebić widelcem), dokładnie je myjemy, a następnie całe kroimy na małe kawałeczki, wkładamy do słoja, przesypujemy 7-8 łyżeczkami cukru i zalewamy 200 ml 70 % wódki zrobionej ze spirytusu. Koniecznie używajmy rękawiczek, bo orzechy straszliwie brudzą skórę. Słój odstawiamy na miesiąc, potrząsając nim codziennie. Po miesiącu przecedzamy nalewkę przez pieluchę lub gazę i przelewamy do ciemnych butelek. Stosujemy 2-3 razy dziennie mieszając 40 kropli z wodą lub na łyżeczce z cukrem. Nalewka zwalcza biegunkę, dolegliwości wątroby, bóle żołądka i jelit, a także oczyszcza kg zmielonych liści wlać 1,2 litra wody, gotować na wolnym ogniu przez 30 minut, rozcieńcza się 1: 1 z gorącą wodą (37-40 ° ) i stosuje do kąpieli w leczeniu chorób skóry (wysypki ropnych, pęcherze, wypryski, etc.), choroby zastosowanie liści orzecha włoskiegoBadania kliniczne wykazały, że wodny ekstrakt z liści ma wysoką skuteczność terapeutyczną w niektórych postaciach gruźlicy skóry, gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych gruźlicy i krtani. W medycynie tradycyjnej stosowane także były do leczenia gruźlicy, dny moczanowej, anemii, stanach zmęczenia i wyczerpania, bolesnych miesiączkach, chorobach przenoszonych drogą płciową, zapalne stanach przewodu pokarmowego (żołądka i jelit, biegunka) skazie metabolicznej stawów, krzywicy, przewlekłej współczesnej medycynie z liści i orzeszków ziemnych orzecha otrzymuje lek Yuglon. W 0,1% etanolu i -tym 0,05-0,1-% roztwór oleju jest stosowany do leczenia chorób skóry. Działa jako środek przeciwbakteryjny, przeciwzapalny i leczący o niezwykłych właściwościach liści orzecha włoskiego?Podziel się z innymi!Źródła: tytułowa: Orzech włoski – Juglans regia L Orzech włoski jest to pięknym drzewem z rodziny Orzechowatych. Rośnie w stanie dzikim w Azji, poczynając od Turcji, przez Iran, Indie, do Półwyspu Indochińskiego i Japonii. Od kilku wieków orzech jest uprawiany w Europie, także w Polsce, jako drzewo owocowe. Do naszego kraju sprowadziła go z Włoch królowa Bona, stąd jego nazwa ? włoski. Orzech włoski dorasta do 25 m wysokości. Posiada prosty pień, pokryty jasnoszarą korą, podłużnie spękaną. Gałęzie koloru szarooliwkowego, a młode pędy są zielonobrunatne. Liście nieparzystopierzaste, złożone z 5 – 9 listków. Listki podłużnie jajowate lub eliptyczne, zaostrzone, całobrzegie, połyskujące, długości 6 – 12 cm. Kwiaty męskie zebrane w zielonawe kotki, a kwiaty żeńskie w kłębiki. Orzech zakwita w kwietniu lub maju. Owocem orzecha jest duży pestkowiec o średnicy do 6 cm, z zewnętrznązieloną, mięsistą naowocnią, pękającą po dojrzeniu i odsłaniającą twardą, niemal kulistą pestkę, nazwaną orzechem włoskim. Znanych jest wiele odmian uprawnych orzecha włoskiego. Drzewo to zaczyna owocować dopiero po ośmiu latach od zasadzenia, ale później owocuje nawet 60 lat. Najlepszym podłożem dla orzecha jest stanowisko suche, nie lubi wilgoci. Na cele lecznicze obcina się w końcu czerwca całe odpowiednio wykształcone liście, obrywa pojedyncze listki, suszy w przewiewnym i zacienionym miejscu. Otrzymujemy surowiec liście orzecha włoskiego – Folium Juglandis. Mają one barwę zieloną i tracą niezbyt przyjemny zapach wydzielany przy potarciu powierzchni świeżych liści. W końcu lipca zbiera się również niedojrzałe jeszcze, zielone owoce orzecha włoskiego – Fructus Juglandis recens. Można też zbierać owoce dojrzewające, z których obiera się mięsistą naowocnię – Pericarpium Juglandis, i wykorzystuje w stanie świeżym lub po wysuszeniu (surowiec przybiera wówczas barwę niemal czarną). Wymienione surowce mają smak bardzo gorzki i zapach słabo aromatyczny. Z dojrzałych owoców po rozbiciu twardej skorupy otrzymuje się jądra nasienne o dużej wartości dietetycznej. W wysuszonych liściach orzecha włoskiego wyodrębniono do 10% garbników ciągowych, związki naftochinonowe, jak hydrojuglon i ślady juglonu (w świeżych liściach proporcje są odwrotne), flawonoidy – pochodne kwercetyny i kemferolu, leukoantocyjany, kwasy organiczne, do 30 mg% karotenoidów, ślady olejku eterycznego ( pinen, limonen i cyneol), trójterpeny, witaminy i sole mineralne. Naowocnia posiada te same związki, co liście, ale w innych proporcjach, zwłaszcza witaminy C do 1,5% w świeżym surowcu, a także więcej garbników. Jądra nasienne, czyli jadalna część orzechów, zawierają 51 – 69% tłuszczu, zaliczanego do olejów schnących, 20 – 27% związków białkowych i do 12% węglowodanów, ponadto fitosterole, do 3% fityny, szereg witamin i sole mineralne. Liście i owocnia orzecha włoskiego posiadają spory zakres działania leczniczego. Wykazują silne właściwości bakteriobójcze w stosunku do wielu bakterii, przede wszystkim gronkowców, paciorkowców, pałeczek czerwonki bakteryjnej i duru brzusznego oraz ich mutantów antybiotykoopornych. Przez obecność garbników oraz juglonu działają także ściągająco na błony śluzowe jamy ustnej oraz przewodu pokarmowego i na uszkodzoną skórę, zmniejszają ich przepuszczalność dla wody i płynu surowiczego, powstrzymują krwawienia z uszkodzonych naczyń włosowatych i zmniejszają stany zapalne. Mają również własności przeciwgrzybiczne. Wyciągi z orzecha włoskiego stosowane doustnie obniżają poziom cukru we krwi, hamują wydzielanie mleka u kobiet w okresie laktacji, a także unieczynniają szkodliwe związki, które tworzą się w wyniku choroby lub w okresie ją poprzedzającym i ułatwiają usuwanie ich z organizmu. Jest to działanie odtruwające, nazywane w lecznictwie ludowym „czyszczącym krew”. Po podaniu zewnętrznym wyciągów z orzecha włoskiego zauważono silne działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, słabsze przeciwgrzybicze oraz w ograniczonym zakresie przeciwrakowe w początkach nowotworowych zmian skórnych. Łuskane nasiona stanowią wartościowy wysokokaloryczny środek odżywczy i dietetyczny, posiadający nienasycone kwasy tłuszczowe, przyczyniający się do ogólnego wzmocnienia organizmu. Przetwory z liści i naowocni orzecha włoskiego w zalecanych dawkach leczniczych nie wywołują objawów szkodliwych dla zdrowia. W dawkach wyższych mogą powodować nudności i zaparcia. Wyciągi z liści lub naowocni orzecha włoskiego podaje się doustnie w stanach nieżytowych układu pokarmowego, w biegunce na tle bakteryjnym, bolesnych wzdęciach spowodowanych błędami w żywieniu, mniejszych zatruciach pokarmowych, owrzodzeniu jelita grubego, krwawieniach w przewodzie pokarmowym, a nawet wspomagająco w czerwonce i durze brzusznym. Razem z innymi ziołami podaje się w stanach przedcukrzycowych i w początkach cukrzycy oraz pomocniczo w niektórych schorzeniach układu limfatycznego na tle gruźliczym i nowotworowym, jak też w zwiększonej laktacji u kobiet. Stosuje się także w wielu chorobach skórnych, w których wskazane jest stosowanie omawianych surowców samodzielnie lub w kompozycjach, zarówno doustnie, jak i zewnętrznie, przede wszystkim w egzemach, trądziku, liszajach, żylakach odbytu i podudzi, zapaleniu sromu i pochwy, potliwości nóg i zapaleniu jamy ustnej. Używa się też do celów kosmetycznych w podrażnieniu skóry, zaczerwienieniu, świądzie, opryszczce, zapaleniu ropnym i innych. Przetwory z orzecha włoskiego Napar z liścia orzecha włoskiego. Dwie łyżeczki rozdrobnionych liści zalać dwoma szklankami ciepłej wody, przykryć, postawić na bardzo małym ogniu i ogrzać do wrzenia, ale nie gotować. Odstawić na 5 min i przecedzić. Pić po pół szklanki 3 – 4 razy dziennie przed jedzeniem w dolegliwościach żołądkowo – jelitowych oraz innych wymienionych wyżej. Do użytku zewnętrznego zrobić napar w podany wyżej sposób, biorąc łyżki liści orzecha włoskiego i pół łyżki kwiatów rumianku lub kwiatów krwawnika na dwie szklanki wody. Używać do okładów, obmywań, płukanek, irygacji, nasiadówek i kąpieli pełnej lub częściowej, np. nóg. Likier orzechowy. Posiekać drobno 5 sztuk świeżych, niedojrzałych, zielonych orzechów, zalać litra wódki i macerować w zamkniętym słoju 6 tygodni, co jakiś czas wstrząsając, po czym przecedzić. Osobno rozpuścić 200 g cukru w 500 ml wody, zagotować, ostudzić, zmieszać z wyciągiem z orzechów i pozostawić na dwa tygodnie. Pić po – 1 łyżce 1 – 3 razy dziennie między posiłkami w dolegliwościach żołądkowych. Wino orzechowe. Do butelki czerwonego wina gronowego dodać 50 g posiekanych liści, macerować przez 10 dni, po czym przecedzić. Dodać 50 – 150 g cukru, zależnie od smaku, i odstawić na 3 dni. Pić po małym kieliszku 2 – 3 razy dziennie. Wino ma pełny zakres działania liści. Dla chorych na cukrzycę nie słodzić wina cukrem. Zioła przeciwcukrzycowe. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego i liści borówki czernicy oraz po 25 g ziela serdecznika i liści pokrzywy. Zalać łyżki ziół dwoma szklankami wrzącej wody i postawić na parze pod przykryciem na 20 min. Odstawić na 5 min i przecedzić. Wypić w 2 – 3 porcjach w ciągu dnia między posiłkami. Zioła w dermatopatiach. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego, ziela fiołka trójbarwnego i kwiatów jasnoty białej oraz po 25 g korzeni pokrzywy, korzeni łopianu, kłączy perzu i kwiatów rumianku lub kwiatów krwawnika. Zalać dwie łyżki ziół szklankami ciepłej wody i odstawić na 1 – 2 godz. do napęcznienia. Ogrzać do wrzenia, odstawić i po chwili przecedzić. Pić 1/2 – 2/3 szklanki kilka razy dziennie między posiłkami. Te same zioła można bardzo drobno sproszkować i przyjmować po pól łyżeczki w 1/2 szklanki wody 3 – 4 razy dziennie. Można też proszek zmieszać z taką samą ilością miodu lub dżemu i przyjmować po 1 łyżeczce kilka razy dziennie. Zioła działają odtruwające i są skuteczne w niektórych dolegliwościach skórnych, głównie u młodzieży. Zioła w paradontopatii. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego i liści mięty pieprzowej oraz po 25 g ziela tymianku lub macierzanki, ziela skrzypu, kwiatów nagietka i liści szałwi. Zalać jedną łyżeczkę ziół połową szklanki ciepłej wody i postawić na parze pod przykryciem na pół godziny. Odstawić na kilka minut i przecedzić. Dodać kilka kropli Propolanu. Część płynu użyć do płukania dziąseł, utrzymując go kilka minut w ustach. Drugą część użyć do okładów. Zwitki waty moczyć w naparze, przykładać na chore dziąsła na 5 – 10 min kilka razy dziennie. Źródło: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie ? Aleksander Ożarowski i Wacław Jaroniewski Zielska, zioła i ziółka – Marta Leśnicka Ten artykuł znaleziono w wyszukiwarce Google poprzez poniższe frazy kluczowe:yhs-ddc_bdnapar z orzecha włoskiegoorzech włoski leczenienapar z liści orzecha włoskiegoliście orzecha włoskiego aptekaowoce orzechaOrzech Wloski wyciągnalewka z orzecha włoskiego dawkowanieherbata z lisci orzechaorzech wloski medycyna naturalna Kompostowanie liści orzecha włoskiego budzi wiele wątpliwości. Wynika to z powszechnie znanego negatywnego wpływu orzecha włoskiego na rosnące w jego pobliżu rośliny. Czy oznacza to, że musimy rezygnować z bogatego źródła materii organicznej, jaką są opadające jesienią liście tego drzewa? Wyjaśniamy czy liście orzecha włoskiego można kompostować, a także podpowiadamy jak wykorzystać kompost z liści orzecha włoskiego oraz kiedy lepiej unikać jego stosowania. Czy można kompostować liście orzecha włoskiego?Fot. Allelopatyczne oddziaływanie orzecha włoskiego na rosnące w jego pobliżu rośliny stwierdzone zostało już w 1925 roku. Odpowiedzialna za to jest substancja o nazwie juglon, który obecny jest w liściach orzecha włoskiego (Juglans regia), a także orzecha czarnego (Juglans nigra), orzecha szarego (Juglans cinerea) oraz innych przedstawicieli rodziny orzechowatych (Juglandaceae). Juglon wykazuje bardzo silne działanie allelopatyczne na rośliny, a nawet na niektóre owady. Uważa się, że juglon należy do substancji o najsilniejszych właściwościach allelopatycznych w świecie roślin. Zawartość juglonu w liściach orzecha włoskiego jest zmienna. Najwięcej zawierają go liście jesienne, a najmniej młode liście wiosenne. Największe stężenie juglonu znajduje się w liściach starszych gałęzi w dolnej części drzewa. Wewnątrz liści orzecha włoskiego juglon jest zupełnie nieszkodliwy, dopiero dostając się do gleby przechodzi w formę toksyczną. Juglon przedostaje się do gleby poprzez wymywanie go z liści przez deszcz, wydzielanie przez korzenie oraz w wyniku rozkładu liści opadających jesienią i zielonych okryw owoców orzecha włoskiego. Zalegający w glebie juglon oddziałuje niekorzystnie na niektóre gatunki roślin, powodując, że rosną one w pobliżu orzecha włoskiego marnie lub w ogóle. Zjawisko to nazywane jest "zamieraniem orzechowym". Do gatunków roślin szczególnie wrażliwych na juglon należą: pomidory, różaneczniki, azalie, sosna, dąb, jabłoń, winorośl, jeżyna, ziemniak, kapusta, krokus, lipa, piwonia, ogórki, groch i tymianek. U roślin wrażliwych juglon hamuje kiełkowanie nasion i wzrost siewek, ogranicza wzrost pędów i korzeni, obniża liczbę liści, niekorzystnie wpływa na plonowanie, zakłóca procesy fotosyntety i oddychania. Warto wiedzieć! Liście orzecha włoskiego warto wkładać do korytarzy wydrążonych przez nornice. To bardzo dobry sposób aby pozbyć się nornic z ogrodu. Istnieje jednak wiele roślin tolerujących juglon, są to: cebula, topinambur, burak, fasola, tuja, jesion, wiśnie, porzeczki czerwone i czarne, lobelia, paprocie, tulipany, astry, pierwiosnki, trawy i czarny bez. Ponadto juglon korzystnie wpływa na kiełkowanie nasion melona. Działanie juglonu na rośliny może być odmienne na różnych rodzajach gleb. Gleby ciężkie, gliniaste i wilgotne lepiej akumulują juglon, który zalega w nich przez wiele lat zachowując swoją toksyczną formę. Natomiast na glebach suchych, dobrze napowietrzonych juglon łatwo utlenia się tworząc mniej toksyczne pochodne. Dlatego zdarza się, że np. piwonie rosnące w sąsiedztwie orzecha włoskiego na glebach lekkich pięknie kwitną i nie chorują. Co można kompostować? Oto 7 najlepszych składników na kompost! Aby uzyskać pełnowartościowy ekologiczny kompost, należy użyć odpowiednich składników - bogatych w składniki mineralne i bezpiecznych dla środowiska. A takie znajdą się w każdym ogrodzie i domu. Zobacz co można można kompostować, aby uzyskany kompost był bezpieczny w stosowaniu, wolny od patogenów oraz bogaty w próchnicę. Więcej... Wrzucając liście orzecha włoskiego do kompostownika musimy liczyć się z tym, że juglon będzie obecny w uzyskanym kompoście, a po jego wykorzystaniu dostanie się do gleby. Wówczas podczas uprawy roślin źle reagujących na obecność juglonu w podłożu, nie będziemy mogli skorzystać z uzyskanego nawozu. Ale w przypadku gatunków roślin niewrażliwych na juglon stosowanie kompostu, którego składnikiem były liście orzecha włoskiego, nie będzie stanowiło żadnego zagrożenia. Jednak wprowadzony do gleby wraz z kompostem juglon będzie w niej obecny jeszcze przez dłuższy czas, co wykluczy uprawę roślin na niego wrażliwych. Dlaczego orzechy włoskie czernieją? W momencie, kiedy orzechy dojrzewają, skóra na nich nie pęka, tylko czarna przylega i zasycha. Orzechy na drzewie są czarne, a w środku gniją. Też masz ten problem z orzechem włoskim? Zobacz dlaczego orzechy włoskie czernieją i jak sobie z tym poradzić! Więcej... Dlatego, biorąc pod uwagę właściwości juglonu, liście orzecha włoskiego możemy kompostować, jednak w oddzielnym, dobrze opisanym worku lub pojemniku. Unikniemy w ten sposób ryzyka przypadkowego wprowadzenia juglonu do gleby. Uzyskana z liści orzecha włoskiego ziemia liściowa może być użyta jako ściółka lub cenny dodatek spulchniający do podłoży dla roślin tolerujących juglon. Dodatkowo warto zaznaczyć, że obecność juglonu oraz innych związków o charakterze fenolowych i terpenowym w liściach orzecha włoskiego powoduje, że ich rozkład trwa bardzo długo (nawet 2 lata). Liście orzecha włoskiego wrzucone do kompostownika będą spowalniały proces kompostowania. Również dlatego liście orzecha włoskiego lepiej kompostować oddzielnie.  Przeczytaj również: Czego nie wrzucać do kompostownika? Oto często popełniane błędy! Nnieprzemyślane wrzucanie do kompostownika niektórych odpadków może sprawić, że kompost będzie całkowicie niezdatny do użytku, pełen patogenów i toksycznych substancji. Zobacz czego nie wolno wrzucać do kompostownika i jak uniknąć podstawowych błędów, często popełnianych podczas przygotowywania kompostu. Więcej... Orzech włoski - odmiany, uprawa, sadzenie, cięcie Orzech włoski jest gatunkiem stosunkowo popularnym w naszym kraju. Nie jest trudny w uprawie, a jego owoce są nie tylko smaczne ale i bardzo zdrowe. Warto mieć w swoim ogrodzie choć jednego orzecha włoskiego ale trzeba uważać, gdyż drzewo to może się mocno rozrastać. Dowiedz się więcej jak wygląda sadzenie i uprawa orzecha włoskiego oraz wybierz odmianę odpowiednią do Twojego ogrodu. Więcej... Kiedy zbierać i jak przechowywać orzechy włoskie? Jaki jest najlepszy termin zbioru orzechów włoskich i jak długo można je przechowywać? Na wszystkie te pytania odpowiada nasz ekspert. Zobacz kiedy zbierać orzechy włoskie i jak je przechowywać aby jak najdłużej zachowały świeżość! Więcej... Opracowano na podstawie: B. Leszczyński, C. Sempruch, H. Sytykiewicz, Allelopatyczne oddziaływanie juglonu, Kosmos. Problemy Nauk Biologicznych, Tom 63 nr 4 (305), 2014, str. 611-622; K. Falińska, Ekologia roślin, PWN, Warszawa 2012, str. 127; Praca zbiorowa pod red. J. Kopcewicza i S. Lewaka, Fizjologia Roślin, PWN, Warszawa 2015, str. 196-197. Hej :) Wiecie co? Urlop!! Odpoczywam, relaksuje się, spotykam się znajomymi i doprowadzam dom do porządku. Zdecydowanie stęskniłam się za leżeniem w łóżku i jedzeniem popcornu z Biedronki, robieniem głupich zdjęć czy pójściem do kina (kolejny horror :)). Znajomi wszyscy już dopieszczeni, dom wygląda już lepiej, ciasto upieczone, a najlepsze zostawiłam sobie na koniec czyli Was Kochane :) Praca, choroba i praca nie pomagały w blogowaniu jak mogłyście zauważyć. Miałam normalne wyrzuty sumienia. Dodatkowo napisałyście tyle świetnych postów, że nadrobienie tego zajęło mi ze 3 wieczory przed laptopem do 3 rano :) A teraz już wracam do tematu. Kolejny wpis o płukankach. Postanowiłam przetestować kilka, żeby zobaczyć, czy taki sposób pielęgnacji mi odpowiada. Płukanki są jak wcierki - trzeba być systematycznym i stosować często, wtedy efekty będą zauważalne. Po 1-2 użyciach nie będziemy miały idealnych włosów. Ich zadaniem jest domknięcie łusek włosa, przywrócenie odpowiedniego pH skórze głowy, w niektórych przypadkach pobudzenie cebulek, nadanie koloru lub działanie przeciwłupieżowe. Dziś o płukance z liści orzecha włoskiego, która już podbiła moje serce. Tylko dla ciemnowłosych, ale polecam każdej kręconej chociaż raz do przetestowania. Płukankę przygotowujemy bajecznie prosto. Zebrałam ok 30-40 liści orzecha włoskiego, zagotowałam w ok. litrze wody i trzymałam na na wolnym ogniu jeszcze jakoś 10 min. Kolor płukanki to bardzo ciemny brąz. W garnku wyglądało na czarny płyn, ale kiedy przelałam do butelki było widać ju prawdziwy kolor. Nie rozcieńczałam jej. Nic a nic. (Edit: Chyba kluczowa właśnie jest jej moc, ale nie jestem pewna. Z pewnością będę testować z rożnymi wariacjami) Po myciu włosów doznałam szoku. Przy zupełnie przeciętnej kombinacji, która wiedziałam, że nie da powalających efektów (denkuję wszystko co mam), otrzymałam mięsiste włosy. Takie "gęste w dotyku". Przy odciskaniu i harmonijkowaniu nad wanną otrzymałam piękną bazę na loki. Sądziłam, że to jednak działanie maski, a do płukanki podchodziłam sceptycznie. Kolejny raz użyłam jeszcze bardziej przeciętnej kombinacji, maska miała tylko rozplątać włosy, nic więcej. Po płukaniu płukanką włosy były znowu mięsiste i układały się pięknie. Już wiedziałam, że to ta płukanka działa cuda :) Niestety nie mam zdjęć, ale zrobię na pewno i uaktualnię, jak wykonam ją ponownie Podsumowanie: - brak!! Ewentualnie liściasty zapach, ale mniej wyczuwalny niż przy płukance z liści maliny (nic nie może być przecież idealne, a ja jestem czepialska). + piękny kolor, płukanka przy dłuższym i regularnym stosowaniu może nadać włosom odcień ciemnego, chłodnego brązu. + działanie - wyciąga z kręconych włosów skręt :) i za to ją kocham + "wywar z liści orzecha pomaga również przy silnym wypadaniu włosów i problemach z łupieżem, należy go wówczas wcierać we włosy i skórę głowy. " [źródło]. Nie testowałam tego, ponieważ za krótko używałam, ale to zdecydowany atut :) + nie śmierdzi tak zgnilizną jak płukanka z liści maliny Polecam z całego serca. Jestem nią zachwycona. Po jednym, a nawet 2 użyciach włosy nie ściemnieją, więc przetestować może każdy i zachęcam. Mój KWC ___________________________________________________________________________ Przetestujecie? Macie jakieś nowe płukanki do przetestowania. Dziś testuję nową i recenzja wkrótce:) Pozdrawiam A. Orzech włoski może być porażany przez choroby i atakowany przez szkodniki Orzech włoski może być porażany przez choroby i atakowany przez szkodniki. Poznaj najczęściej występujące choroby i szkodniki orzecha włoskiego. Zwalczanie chorób i szkodników orzecha włoskiego. Kluczem do bezproblemowej uprawy orzecha włoskiego (łac. Juglans regia) jest prawidłowa uprawa i spełnienie podstawowych wymagań rośliny. Czasem jednak nawet dobrze zadbane drzewo może ucierpieć z powodu chorób i występującymi na orzechu włoskim chorobami są: antraknoza, bakteryjna zgorzel oraz mączniak prawdziwy. Ze szkodników orzech włoski jest najczęściej atakowany przez mszyce i szpeciela pilśniowca orzechowego. Choroby orzecha włoskiego Antraknoza orzecha włoskiego – to najgroźniejsza choroba grzybowa orzecha włoskiego. Jej źródłem mogą być stare liście. Infekcja rośliny najczęściej następuje wilgotnej pogody. Objawy choroby są widoczne zarówno na liściach, pędach, jak i owocach. Na liściach (między nerwami) pojawiają się duże żółte plamy, które z czasem brunatnieją. Zainfekowany liść ostatecznie usycha. Na spodniej stronie blaszki liściowej można zobaczyć czarne zarodniki grzyba. Podobne objawy występują na owocach. Natomiast porażone pędy zamierają. Zwalczanie: opryski stosuje się przed kwitnieniem (po rozwinięciu pierwszych liści) i po kwitnieniu. W Polsce specjalistyczne preparaty na tę chorobę nie są zarejestrowane. Warto zastosować więc uniwersalny Miedzian. Bakteryjna zgorzel orzecha włoskiego – to choroba wywołana przez bakterie. Na liściach i owocach występują brunatne lub czarne plamy, a pędy zamierają. Oznaki są więc podobne jak w przypadku antraknozy, różnicą jest wielkość plam (przy zgorzeli są mniejsze) i oczywiście brak zarodników. Zwalczanie: podobnie jak przy antraknozie (Miedzian stosowany przed rozwojem liści). Mączniak prawdziwy – choroba grzybowa, która najczęściej występuje na młodych drzewkach orzecha włoskiego. Na roślinie (w szczególności na liściach) występuje charakterystyczny białawy, watowaty nalot. Wzrost drzewa ulega zahamowaniu. Zwalczanie: usuwanie porażonych części rośliny. Stosowanie preparatu Miedzian lub Dithane. Szkodniki orzecha włoskiego Mszyce – atakują w szczególności drzewa orzecha włoskiego osłabione np. przez mróz, chorobę, niewłaściwą uprawę. Owady mogą mieć różną barwę, zwykle ich wielkość nie przekracza 3–5 mm. Szkodniki opanowują całą roślinę, w szczególności blaszki i ogonki liściowe. Zaatakowane liście żółkną, skręcają się i opadają. Zwalczanie: stosowanie standardowych preparatów zwalczających mszyce, np. Pirimor, Karate Zeon, Afik lub gnojówek ekologicznych, np. z pokrzywy, czosnku. Szpeciel pilśniowiec orzechowy – to roztocz, który wysysa sok z liści (podobnie jak mszyce). Zimuje w pąkach. Objawy zaatakowania przez szpeciela są podobne jak obawy żerowania mszyc: zwijanie, żółknięcie i opadanie liści. Zwalczanie: stosowanie ogólnych preparatów na roztocza (np. Magus). Autor: Orzech włoski może być porażany przez choroby i atakowany przez szkodniki

liście orzecha włoskiego na motylicę